Vanaf donderdag 5 Juni (om 19 uur opening) tot en met maandag 9 Juni is er de tentoonstelling „DER POET DER FARBEN“ van voormalig lid en kunstschilder Jan Reudink. Zie de uitnodiging elders in de weblog.
De tentoonstelling is een soort afscheid van Karinthië, aangeboden en georganiseerd door de gemeente Sachsenburg.
Jan werd 6 Juni 1939 in Lochem geboren en zou de vrijdag van de tentoonstelling 86 jaar zijn geworden. Jan stamt uit een molenaarsfamilie en groeide op in wat in Lochem bekend stond als de molen van Reudink en samen met zijn broer Henk startte Jan in de jaren ’70 als een van de eersten in Nederland de productie van en handel in biologisch veevoer.
In 1958 leerde Jan Els kennen en zij trouwden in 1965. Zij hebben twee kinderen zoon Lambert woont in Roemenië en dochter Ditje in Nederland.
Jan was een fervent lange afstand schaatser en naast zijn werk in het bedrijf begeleidde hij vanaf 1991 vijf jaar lang ook marathonschaatsploegen uit de voormalige Sovjet-Unie. Met deze was hij in Nederland, Scandinavië, Noord-Amerika en Siberië onderweg.
Jan was als schilder autodidact. Al vanaf zijn elfde jaar tekende en schilderde hij als hobby. In de zeventiger jaren nam hij les van wildlife kunstenaar Alan M.Hunt uit Groot-Brittannië en raakte bevriend met de veelzijdige kunstenaar Kees Bos († 2002) met wie hij veel samen schilderde en wildlife exposities organiseerde ook in contacten met kunstenaars uit België, Duitsland, Engeland en Letland.
Na een ernstig auto-ongeluk in 1996 is Jan bij zichzelf en Els te rade gegaan: weer doorgaan in het bedrijf of toch vol voor het schilderen en ook voor het reizen gaan? Het werd het laatste, en zij waren samen veel onderweg in Toscane, Schotland, Ierland, Canada, Duitsland, Frankrijk, de Baltische Staten, Kazachstan, Siberië, en Roemenië. Op zijn reizen ging altijd zijn schetsboek mee en tot zijn overlijden heeft hij honderden schetsen verzameld in lades vol met schetsboeken.
In Jans’ boek “Reisimpressies” (uitgegeven 2001) zijn de vele indrukken die Jan tijdens de reizen heeft opgedaan verwerkt. Boezemvriend Kees Bos, kunstenaar en directeur van het natuurhistorisch museum Holterberg schreef het voorwoord voor dit boek. In 2012 bracht Jan in eigen beheer het boek “Horen,Zien en Schrijven” uit, een bundel met vertellingen over ervaringen tijdens het reizen, begeleid met schetsen en ook enkele gedichten. Met name in de gedichten kon Jan ook kwijt wat in hem leefde en wat er net als bij zijn schilderen, maar daar dan in beeld en kleur, uit moest. Zo ook in de bundel “Alm Spinsels” uit 2014.
Tijdens de vele reizen overwogen Jan en Els zich ook buiten Nederland te vestigen op een plek waar meer ruimte en rust zou zijn. Tijdens een bezoek aan een vriendin van Els die een ronde verjaardag vierde in het Oostenrijks Karinthië werd Jan gevraagd om een expositie te houden en een workshop schilderen te geven. In 2001 gaf Jan zijn eerste workshop en expositie in het Karinthische Möllbrücke.
Tijdens zo’n workshop leerde Jan de eigenaar kennen van een oude hoeve in de Oostenrijkse bergen. De hoeve was nog een ruïne toen ze hem bekeken maar de plek, op een verlaten alm waar vroeger het gehucht Nigglai bestond, bleek precies te zijn wat zij zochten. De hoeve werd gerestaureerd en in 2003 betrokken Jan en Els de Hube Vulgo Angerer op de Nigglai bij Sachsenburg.
Van 2004 tot 2012 volgde Jan schilder seminars aan de kunstacademie in het Beierse Bad Reichenhall. Hij had meerdere exposities in Karinthië en hij heeft daar ook menige Oostenrijkers en ook enkele landgenoten enthousiast gemaakt voor tekenen en schilderen tijdens zijn schildercursussen.
Schilderde Jan in het begin vooral landschappen en impressies van landschappen, werd hij met de tijd steeds vrijer in het in felle kleuren uitdrukken van wat hem bezielde.
Vooral wanneer het in de wintermaanden te bar werd op de berg, woonden hij en Els in Nederland waar hij in Ruurlo ook een atelier had. En waar hij ook regelmatig exposeerde.
Jan overleed helaas op 21 November vorig jaar onverwacht op de Hube Vulvo Angerer in de Karinthische bergen.
Daar heeft hij de rust en ruimte gevonden om te schilderen. In een van zijn “Alm Spinsels” schreef Jan een vers getiteld “liederlijk mooi” over het leven op de alm. De laatste strofen van dit vers zijn:
Dankbaar ben ik dat ik Jan heb mogen kennen, van hem heb mogen genieten en zal blijven genieten, nu van zijn werken die wij in huis hebben. Van drie daarvan gaat hierbij een foto (in het midden een triptiek, drie delen van 180x30cm).
Naast de tentoonstelling die nu in Sachsenburg plaats vindt, is er ook een expositie in Nederland gepland van 26 Juli tot 1 Augustus in de kapel van Bronkhorst.
Voor onze leden die Jan gekend hebben zijn deze afscheidstentoonstellingen een mooie gelegenheid om nog eens van Jans werk te genieten en ook om Els te ontmoeten.
Voor degenen die niet het genoegen hadden van Jans meestal vrolijke en soms frivole optreden te genieten, een mooie gelegenheid toch een indruk te krijgen hoe Jan zijn gevoelens kleur kon geven.
Reifnitz in Karinthië, 1 Juni 2025
Hans van Leuven